Categorieën
Algemeen

Hallo WordPress!

Ik laat dit blog weer even op WordPress draaien. Ik bedoel, dat deed het al, achter de schermen. Maar het publieke deel van deze site, hetgeen jij gepresenteerd krijgt, was lange tijd een Laravel-app.

(Dat opzetten was overigens niet heel moeilijk. Veel meer dan Laravel – ook PHP, trouwens – als het ware in WordPress’ database laten grabbelen en het resultaat daarvan in een Blade-template gieten, deed ik niet.)

Maar, bon. WordPress, en dus een hoop minder controle over de gegenereerde HTML en tig automatische archieven die ik misschien liever niet zou zien.

Desondanks ben ik van plan dit minstens een tijdje vol te houden, en aan anderen te tonen hoe ik dat doe: een IndieWeb-site met een minimum aan plugins en zonder dat m’n admininterface een zootje wordt.

Ik heb alvast wat op GitHub gegooid, en ik gebruik natuurlijk méér plugins, zoals die ene die m’n schrijfsels meteen ook op Mastodon gooit, maar in wezen is dit blog, het hele IndieWeb-gedoe incluis, bijzonder eenvoudig van opzet.

Up next: iets met screenshots en zo.

Categorieën
Algemeen

Over online eigenaarschap

Een Vlaamse tweep, leerde ik net, zag zowat drie weken geleden d’r account gehackt, en hoewel dat al talloze keren werd gerapporteerd, doet Twitter niks.

Als mijn site overgenomen wordt, denk ik dan, haal ik ’m offline en schoon ik ’m op, zoals ik van de week nog voor twee klanten deed, en in het slechtste geval gaat het hele hostingaccount in de prullenmand en ben ik nog diezelfde dag elders opnieuw online.

Je online thuis aan een ander toevertrouwen is niet zonder risico1.

  1. Ik bedoel, aan zo’n grote, ‘gratis’ doos als Twitter. Het beheer van je site uitbesteden aan iemand die je vertrouwt én vergoedt is nog net iets anders.
Categorieën
Algemeen

Gratis treinen

Volmondig eens met het eerste deel van Bart Haecks betoog: een btw-verlaging voor de horeca en gratis treinritten zijn effectieve noch efficiënte relancemaatregelen.

Wat het tweede deel betreft (“de versplintering van de politieke partijen”): er zetelen vandaag niet meer politieke partijen in onze parlementen dan twintig jaar geleden, en daarenboven bevoordeelt het Belgische kiessysteem de grootste partijen, zowel geldelijk als wat de zetelverdeling betreft—en is er om de kleintjes te weren een kiesdrempel. Wat wil je nog, dan?

Ik bedoel, ik zie bijwijlen ook wel wat in een zakenkabinet1, maar als de bijna voltallige Kamer van volksvertegenwoordigers zich achter “geldverslindende”—en dan nog, maar dat terzijde—maatregelen schaart, wat wíl je dan?

Dan zeg je toch gewoon wat een Karel De Gucht al zei: “De kiezer moet weten wat hij doet.” En da’s ook zo, en dat heeft niks met ons politieke systeem te maken.

  1. En behoor daarmee tot een minderheid, zo blijkt.
Categorieën
Algemeen

Vrijheid

Je hebt mensen die zichzelf conservatief-liberaal achten, of ‘gewoon rechts’, of, wat meer prozaïsch, ‘donkerblauw’. Menen niet zelden dat ze hun financiële succesje enkel en alleen aan hard werken te danken hebben, en, zelfs al deden ze ’n leven lang letterlijk alles in ’t zwart, veel en veel te veel belasting hebben betaald.

Afijn, whatevs. Iedereen heeft recht op ’n mening. Maar wat me wél ’n beetje stoort, is de veeleer surreële logica die sommigen hanteren.

Waar hen dat even niet uitkomt, zijn ze tegen overheidsingrijpen en voor een zogenaamd vrije markt, en als het wel een keer past — inzake milieu‑ en andere externe kosten, bijvoorbeeld — is het plots prima dat (toekomstige generaties) belastingbetalers de rekening doen kloppen. Laissez faire, laat maar betijen.

Hebben — uiteraard! — een bloedhekel aan overheidsmonopolies, en zelden een bezwaar tegen oppermachtige privébedrijven. (Die hebben hun plaats verdiend, weet je, en de burger kan altijd elders terecht, ook en vooral wanneer dat niet kán.) Beweren evenwel in alle andere gevallen het individu voorop te stellen en tot excelleren te willen aanzetten, of toch wanneer dat individu op hun toevallige sympathie kan rekenen.

Kijk, er bestáát geen groter voorstander van markten dan ik.

Maar marktfalen ís een ding, en al ben ik een beetje ’n eenzaat, minstens voor een deel autodidact, belegger in aandelen en vooral wat raar, een die-hard egoïst ben ik nog net niet. Mijn vrijheid eindigt waar die van de ander aanvangt. F—k dus mijn individuele pleziertje, en het jouwe, wanneer dat letterlijk anderen de das om doet.

Als dát me jaloers maakt, of extreemlinks, then so be it.

Categorieën
Algemeen

Jaloers

Vanochtend ben ik tegen véél beter weten in nog ‘ns op Twitter wezen kijken, alwaar eigenaars van een vakantieappartementje boven de wet menen te staan en wie vraagt de coronamaatregelen te respecteren van jaloezie betichten. Jep, stikjaloers ben ik op — komt-ie — wie zich een leven lang elk plezier heeft ontzegd om toch maar een plekje aan onze dichtgebetonneerde kust te kunnen bemachtigen.

Bij toeval vat Joël De Ceulaer het voor een keer redelijk samen, wanneer hij schrijft dat inzake het overheidsoptreden naar aanleiding van COVID-19 ‘de mensen die tevreden zijn zich grote zorgen over het klimaat maken, geen plastic rietjes meer gebruiken en voor een federale kieskring zijn, en de mensen die boos worden tegen migratie zijn en voor kernenergie, en graag willen dat Vlaanderen onafhankelijk wordt.’

Tot die laatste club behoort ook Theo Francken, voormalig staatssecretaris voor, en tegenwoordig vooral tegen, asiel en migratie. Die vindt woonstbetredingen (door de politie, red.) zonder gerechtelijk bevel een must in de strijd tegen mensen die ongewettigd in ons land verblijven en absoluut een brug te ver tegen die die vandaag ongewettigd aan ’t zeetje vertoeven.

Wegblijven, zowel van onterecht populaire vakantiebestemmingen als van ‘sociale media’, is meer nog dan anders de boodschap.