Zou het? Veel mensen – met name aan de (economische) rechterzijde – líjken het probleem bewust groter te maken dan het is.

Falling real wages are the main reason people are upset about inflation in the first place — since their pay can’t keep up with consumer price hikes, they’re seeing their purchasing power erode.

In België volgen de uitkeringen en lonen automatisch de (afgevlakte) index. De koopkracht van de inkomens blijft zo grosso modo gegarandeerd.

Meer nog, relatieve veelverdieners, die slechts een beperkt deel van hun inkomen uitgeven, slagen erin om méér te sparen dan ze voorheen al deden.

De koopkracht van je financiële vermogen kalft mogelijk wél af – al zou dat voor wie bijvoorbeeld vooral in aandelen zit enorm moeten meevallen – maar zolang je daar niet aan raakt, mérk je dat natuurlijk niet echt.

Hoe dan ook, misschien zijn ‘conservatieven’ daarom daadwerkelijk bezorgd. ‘Je hele leven gezwoegd, en waarom?’ (Wel, omdat je ’t nog steeds zowat oneindig veel beter hebt dan iemand met [bijna] niks?)

Kan natuurlijk ook dat ze gewoon kwaad in de zin hebben, de boel ’n beetje oppoken.

(Ik bedoel, natuurlijk zijn er ook verliezers, maar we hebben de neiging hun aantal te overschatten. De meeste mensen verwarmen niet elektrisch. De meeste mensen sluiten niet net nu een nieuw energiecontract af. Durven onze klikverslaafde media soms vergeten.)

Vlaamse conservatieven durven stemmen voor _extreem_rechts immers weleens bij de hunne te rekenen. ‘Ruim 40% van de Vlamingen heeft rechts gestemd’, klinkt dat dan. Tja. Met hun ‘halveren van de kinderarmoede’.