(Anekdotiek) Toen ik mijn (deel van ons) huis kocht, had ik zo’n zestig knotsen opzij staan. Zes jaar werken en sparen. Klein autootje, klein huurappartementje, zo min mogelijk festivals, geen of de goedkoopste smartphone, liefst met prepaid kaartje. Ook: (alleen) van maaltijdcheques leven ís een kunst.

Aan wie, afgaand op de almaar stijgende huizenprijzen in zijn of haar straat, claimt zich zijn of haar huis niet meer te kunnen veroorloven en zich afvraagt wie dat wel nog kan: (1) jijzelf, als je eerst je huis verkoopt, en (2) je buren, zo blijkt.

Ik zag toevallig deze tweet en kon het niet laten te denken: Fagron, maal vijf in amper drie jaar tijd! https://nitter.net/Ljosmyndun/status/1017424535967150081

Het postkantoor is dicht. Ziekte.