Over e-mailspam schreef Wired een tijdje geleden het volgende:

[T]he vast majority of email that’s clearly crap is stopped at the source—and no one mourns the free speech rights of spammers. Content that is borderline makes it into a designated Spam folder, where masochists can read through it.

Dat daarentegen Twitter niet de minste interesse toont in een zorgvuldiger modereren van het zogenaamde debat, werd vandaag eens te meer duidelijk. Na een verwoestende brand in een gelukkig leegstaand asielcentrum-to-be zou bewijs van kwaad opzet zijn aangetroffen, en het commentaar onder berichten van politici die zulk geweld durfden veroordelen, loog er niet om. Steevaste voorstanders van strenger straffen buitelden over elkaar heen om de actie goed te praten.

Nog geen week geleden vonden vooraanstaande leden van de grootste politieke partij van het land het nodig om op diezelfde socialemediasilo met kaartjes en statistiekjes hun favoriete verhaaltje – dat Vlaanderen door ‘gelukzoekers’ zowat wordt overrompeld – kracht bij te zetten. Statistiekjes waarin ook mijn kinderen – wier moeder in Canada werd geboren, en dus, zo wil de definitie, ‘van niet-Europese origine’ – vervat zitten.

Naar goede gewoonte houd ik het er even voor bekeken, en opnieuw vind ik het jammer dat ernstige politici en opiniemakers de microblogdienst een legitimiteit blijven verschaffen die hij – en bij uitbreiding eender wie er een gratis account aanhoudt – net als iets als 8chan, niet verdient.