Mooie, mooie woorden

CD&V-voorzitter Wouter Beke noemde het recent nog ‘van algemeen belang’ dat er een Arco-oplossing wordt gevonden.

Over het conservatieve denktankje waarvoor vandaag ook oud-journalist, voormalig EU-parlementslid en tweeter van bewezen onzin Derk Jan Eppink zou werken.

Drie jaar geleden al poneerde Jan Denys, arbeidsexpert van Randstad, dat de structuur van de Belgische arbeidsmarkt het voor zwakkere groepen moeilijk maakt om aan een baan te raken.

Van de aanbevelingen om nieuwkomers en vooral mensen van niet-EU-origine aan het werk te krijgen is in de plannen van premier Michel amper iets terug te vinden, merkt Rik Van Cauwelaert op.

Waarin DrKev een aantal hardnekkige trussrodmythes de kop indrukt. (Bonus: meer over trussrods, door Gerry Hayes.)

Ik deed het recent nog manueel, maar misschien is het (semi-automatisch) opschonen van een onnodig drukke WordPress-adminomgeving met behulp van Lean WP ook wel wat.

Je eigen blog als uitvalsbasis. Handig wanneer sociale media het – figuurlijk of letterlijk – laten afweten. Het is in ieder geval waar ik naartoe wil.

Het postkantoor is dicht. Ziekte.

Luxemburgs premier Xavier Bettel legt uit (in De Tijd):

Politiek is anders dan vroeger en sociale media spelen daarin een rol. Ik merk dat ik vaak meer moet verdedigen of ontkennen dan aankondigen. Vandaag nog zei iemand me dat mijn grootste realisatie de invoering van het homohuwelijk was. Dat klopt niet: alles was voorbereid door de vorige coalitie.

Ik doe in zulke mate aan zelfkritiek dat zowat elke poging tot schrijven in de prullenmand belandt, veelal vóór en desnoods na publicatie.

Heel wat meninkjes vind ik ronduit irrelevant, zie je, en waarom zouden voor mij andere regels gelden?

De meeste online commentatoren verkopen op doorgaans doorzichtige wijze vooral zichzelf. Wil ik dáárbij horen?

Ik zie wie die leest nu al met de ogen rollen. Tientallen bemerkingen heb ik.

Lukt het ditmaal?¹

1. Hou 0p, jom. No one cares. ↩

Twee jaar heb ik het volgehouden, twee jobs anderhalve job én regelmatig twitteren. Ik schreef er in een ondertussen verwijderd bericht al ’ns over, over dat platform. Over hoe ik er eerst vooral dacht te leren van monumenten in het webdesign en bloggers avant la lettre, genre Jeffrey Zeldman. Over hoe ik er enkele fijne opdrachten aan overhield. En over wat ooit ’n soort groepschattoepassing voor techneuten was en nu een platform – nog maar één – voor kwakzalvers, gladjani en roepers. Ik zou het toen nog even volhouden.

***

Ik heb een hekel aan roepers. En aan mensen die naar roepers opkijken, in mindere mate. Als volbloed eenzaat en eigenaar van meer dan twee hersencellen bezoek ik zo min mogelijk mogelijk de supermarkt en blijf ik ver weg van de commentarensectie op HLN.be. Laat ik ook de commentarensectie die Twitter heet maar wat vaker mijden.